Seviyorum seni. Beklentisizce seviyorum. Görmeden, duymadan, bilmeden, dokunmadan, koklamadan seviyorum. Beş duyu organımı kullanmadan sevebilir miyim sizce? Evet, seviyorum. Çünkü kullanmıyorum ve kullanmadan sevdiğimi biliyorum. Belkide senin beni keşfini seviyorum. Benim bilemeyip ve farkedemeyip, senin bende farkedebildiklerini seviyorum. Biliyorum ki seninle sohbet güzel, akar gider ucu bucağı olmayan yerlere ve derin kuyulara. Konuşmaya bu kadar susamışken, işte senin bu yanını seviyorum. Belkide çocuksu yanını seviyorum. Gülümsemeni seviyorum. Ama en çok neden seviyorum seni biliyor musun? Beni, ben olduğum için sevmeni seviyorum. Tabi, başka ne için seveceğim diyeceksin? Hatta diyorsun biliyorum... Duyuyorum seni, hissediyorum. Ama öyle değil işte. Seni sen olduğun için, ya da beni ben olduğum için seven o kadar azki. Sevmenin tadını iyi bilip, bunu bana bir şekilde hissettirdiğin için seviyorum seni.Seviyorum işte seni.Öyle yada böyle.Ama seviyorum seni.
