Sen içimdeki çocuğun sessiz çığlığısın ..Hatta Hiç yazılmamış ve belki de hiç yazılmayacak alın yazımsın,Ve hiç yaşayamayacağım ikinci hayatımsın.Sen ilksin...Kimsin ? Nerden geldin?Nereye gidiyorsun bilmiyorum, Ama biliyorum Gideceksin yok olacaksin ...Yüzüne baktığım zaman gördüklerimi bağırmak istiyorum Ama korkuyorum bir daha görememekten.Ve susuyorum...Bu ben değilim aslında . Korkan, susan,kaçan.Kim bilir belki de bu senin hayat boyu üzerinde çalıştığın, şekil verdiğin,Ruhunun bir kısmını üzerine üflediğin,Ve bana verdiğin bir sanat eseri.Senin Şekillendirdiğin hayatın bir parçasıyım. Bu Benmiyim bilmiyorum.Kalabalıkta ki yalnızlığım,Gürültünün ortasındaki sessizliğim, Unutmadığım birkaç isimden biri,Ve sen ilk sustuğumsun.Aklima her geldiginde hayalini kurduğum Ama hayallerime sığamayacağın kadara güzel olanVe bi o kadara da ulaşamayacağımsın…Sen, hep hayalini kurduğum Kimselerin ve benim de bilmediğim o yerde Denize bakan ağaçların arasındaki ahşap evimin önünde Huzuru seyreden kişisin.Sen aşkımla kalbini vurmak istediğim, Ama vuramadığım tek hedefsin. Sen yüzüne severek dokunmak istediğim Ama bir türlü dokunamadığım ilk insansın.Sen ilk yazdığım değil İlk sakladığım şiirsin. Sen ilk girdiğim sınav değil,İlk kaybettiğim sınavsın. Sen yaşadığım değilYaşamadığım hayatımsın.Ve sen hayatımın ilk sonusun.Sen bu igrenc dünyada yıllardır aradığım ve geç bulduğum Masum çocuk yüzüsün. En yakınında olmak istediğim ama en uzağında olmam gerekensin.Ve aslında sen ilk ve tek gercegimsin ..
