Bir zamanlar sokaklarda , mahalle aralarinda misket , top , saklambaç oynayan hayal dunyasinda yasayan mutlulugu oyunlarimizda arayan saf cocuklardik . Bir yerimiz acidiginda annemizin bir öpücüğü ile iyilesecegini düşünen saf ve temiz cocuklardik . Simdi ise acinin ne denli agir oldugunu ogrendik . Agladigimizda ise susturulmak icin kimseyi yormazdik bir elma sekerine veya bir balona kandirilirdik . Lise veya uni. Gidenlere abi veya abla derdik . Sonra buyuduk ve zmaana yenik düştük biz abi abla dediklerimizin yerini aldik ve bizim yerimizide baska cocuklar aldi . Ve anladikki artik cocuk degiliz ve her gecen gun bir adim daha atiyoruz ölüme .. Artik o cocukluk asklarimiz , patlayacak korkusu tasidigimiz kirmizi balonlarimiz , kavanozda misketlerimiz olmayacak hayallerimizden uzaklasip sorumluluk sahibi olmus bireyler olduk . Ve zaman artik bize o çocukça dusuncelerimize hoscakal demenin vaktinin geldigini hissettirdi . Hoscakal icimdeki kocaman hayalleri olan cocuk .. sen simdi sadece fotograflarda ve anilarimda kaldin . Simdi hosgeldin gerçek dünya . Gercek yasam . Gercek duygularim ..
