Bazen o kadar cok düşünmekten yoruldugunu cildirdigini düşünür ki insan kafasinin icindeki o bitmek bilmeyen sesleri susturmak bastirmak ister . Cogu zaman beynini kontrol edebilir insan fakat asla ruhunu ,kalbini edemez . Artik vicdan denilen seyin o kadar az oldugunu yaşıyor ve görüyoruz ki insanlarin kendinden baska hicbirseyi düşünmediğini sadece kendi cikarlari icin yasadigini gördükçe daha cok yoruluyoruz ..Bazen bende diyorum yeter artik cabalamayacagim , dusunmeyecegim .. fakat kendimi birkac dakikalik kandırmaktan baska bir ise yaramiyor . Bazen HUZUR arıyorum .. Iki katli bahceli bir evde tek basima boydan olan camin bir kenarina oturmuş kahvemi yudumlamak ve disarida tane tane yere düşen yagmuru ve gokgurultusunu görmek , duymak istiyorum . Sessizlik ... Tek basina olmaktan yanliz kalmaktan bircok insan korkar ama bu insanin kendiyle beraber kalmasi bazen yüzleşmesi gibidir ..
