Bir ikilidir aslinda aglamak ve gulmek . Aglamak zannedildiği gibi caresizlik , zayiflik demek degildir bence . Gariptir belki evet fakat ben ne zaman aglayan birini gorsem icim gercekten acisada bir miktar sevinirim . Çünkü bu hayatta uzulmeyi becerebilen bir kisi sevmeyide , mutlu olmayida becerir . Çünkü aglayan kimse gülmenin o mukemmel keyfinin kiymetini daha iyi anlar . Bilirim ki aglayan bir insanin kalbi henüz nasir tutmamistir ve yüreği katilasmamistir . Sevindiginizde mutluluktan ucacak gibi hissettiğinizde nasil kahkahalar atarsinizya ! Uzuldugunuzdede gözünüzden dokulen her bir damla gözyaşı o kadar degerlidir . Sinirli oldugumuz bir animizda öfke duygusuyka kalbimizi katilastiracagimiza gözlerimizden dökülen o damlalar belkide en güzeli en masumudur . Belki sonucu degistirmez aglamak yanliz kalbimizin dogru ateşi bularak yumusamasina neden olacaktir . Aglayan bir kisi gördüğümüzde ona sunacagimiz samimi birkac söz , bir mendil en büyük destek olacaktir . Bana göre aglamak insanin onsan olmasini gerektiren bir olusumdur . Ve aglamak ile gülmek olmazsa olmaz ikilidir ...
