Sanat için Sanat mi Yoksa Toplum İçin mi?

Edebiyatımızın şüphesiz baş problemi, binamizin zemin sorusudur. Buna bağlı olarak akımlar başlamış, edebi eserler yazılmış hatta ve hatta münakaşalar yaşanmıştır. Sırasıyla incelemek istersek..

Sanat için sanat akımını, edebiyatımızda Divan Şiiriyle karşılaşıyoruz. Gerek gazeller gerek kasideler gerekse o muazzam söz sanatları olsun hakikaten bu görüşün hakkını vermişlerdir. Çünkü onlara göre, toplumun bunu bilmesi gerekmez, önemli olan kişinin duygularını nasıl ağdalı bir dille ifade ettiğidir. Bu akım ve akimcilarimiza ara verildikten sonra, Serveti Funun döneminde tekrar karşılaşıyoruz. Bu sefer, Türk Edebiyatına Batı dili etkisi girmiş, sanatı avrupai bir dille icra etmişlerdir. Akabinde Fecri Ati ile devam etmiştir ve bu akımda şahane eserler, duygu ve metafizik yoğunluğu, hayal aleminin genişliği itibariyle geçmiştir..

Toplum için sanat akım ve akimcilarina bakacak olursak; kendilerini yaşadıkları toplum uğruna geliştirmiş ve aydınlatmaya gayretinde bulunmuşlardır. Başlangıç olarak İslamiyet Öncesi Türk Edebiyatına bakabiliriz. Kosuk, sav, sagu bunlara örnektir. Ardından İslamiyet Dönemi Eserler Kutagdu Bilig gibi eserler örnek teşkil etmiştir. Lakin bunun en iyi örneklerini Halk Edebiyatı , Milli Dönem Türk ve Edebiyatında görebiliriz. Burada yaşadıkları toplumun acılarını, uzuntulerini, aşklarını her şeyiyle dile getirmis ve yol gösterici olmuşlardır. Onlar için edebiyat geniş kitlelere seslenmek ve toplumu aydinlanmaya teşvik etmekti. Bu akım ve akimcilarimiz gerçekten de büyük kitlelere ulasmış ve layıkıyla yerine getirmişlerdir.

Kendi yorumumu yazmak istersem; ben sanatın sanat için yapılmasi kanatindeyim. Ancak o kadar kapalı bir dil, tınılı sözcüklerden ziyade post modern şeklini sevenlerdenim. Önemli olan yabancı sözcükler kullanmak değil, duyguları, Metafiziği söz oyunları ile yaşamaktır.